Korytarz na parterze

Korytarz.

Frieda podążała bez słowa za panią Milligan. Ściskała w rękach krańce koca i zastanawiała się czy dostanie swoje spodnie z powrotem. Przypomniało jej się dopiero teraz, że w kieszeni miała list do siostry, którego treść nie mogła wpaść w niepowołane ręce. Gdyby tak się stało... wolała sobie tego nie wyobrażać.

Nagle zza załomu korytarza wyszedł psychiatra. Unosząc lekko kąciki ust na widok dziewczyny, przekrzywił śmiesznie głowę i zagadał:
- O, panna Miligan i panna Burns! A dokąd pani prowadzi naszą rozchełstaną uczennicę? - Usłyszawszy o całym wydarzeniu, pokiwał głową, jakby ze zrozumieniem, współczuciem i... rozbawieniem. Mrużąc lekko oczy, dodał: - Ja się nią zajmę, proszę się nie martwić. Wymyślę karę psychologiczną, dobrze?
Odprowadził spojrzeniem nauczycielkę i, kiedy ta zniknęła z zasięgu wzroku, spojrzał na Friedę świdrującym spojrzeniem ciemnych oczu.

- Na wszystkie świecące okładki - wyszeptała Frieda, wzrok kierując ku górze. Dlaczego akurat ze wszystkich ludzi musiała trafić na Hannibala Lectera. I co on robił w akademiku?, zadała sobie pytanie.

- To jak, panno Burns? Może zajdziemy do mojego gabinetu, zamiast tak stać na środku korytarza? Chyba, że woli się panna najpierw ubrać? - Uniósł jedną brew, coraz szerzej pokazując swoje niemałe rozbawienie sytuacją. O tak, na to czekał. Na te wszystkie problemy nastolatków, na możliwości manipulowania nimi.

- Skoro pan nalega - odpowiedziała Frieda, ignorując zapytanie o chęć ubrania się.
- Tuż za panem. - Frieda spojrzała mężczyźnie w oczy. Nie spodobało jej się to co w nich zobaczyła. Ale, o dziwo, nie czuła już strachu przed niczym.

- W takim razie zapraszam. - Poszedł pierwszy, powściągając się od uśmiechu.

//zt